เสียงครวญจากเด็กสายวิทย์

ในช่วงหนึ่ง ที่ชีวิต ได้ก้าวผ่าน

ความสำราญ ในวันเก่า คราวหนหลัง

เคยงานน้อย เรียนสนุก ไม่จริงจัง

ครั้งนั้นยัง เป็นเด็กชาย ไร้กังวล

ทั้งการเรียน การบ้าน งานก็ง่าย

พอทำได้ พอรับไหว ไม่สับสน
แม้บางเรื่อง จะยากบ้าง ก็พอทน

ปล่อยวันพ้น คืนผ่าน กาลล่วงไป

แล้วช่วงหนึ่ง ของชีวิต ก็พานพบ

ซึ่งอยากหลบ หนีไกล ไหนต่อไหน
ขึ้นมอสี่ มีแต่งาน บานตะไท

ใครจะมา เข้าใจ คงไม่มี

ไซน์คอสแทน-เวกเตอร์ลัพธ์ น่าปวดหัว

ธาตุอะตอม แต่ละตัว อยากถอยหนี

ไอออนิก-โคเวเลนต์ ยากสิ้นดี

ในการสอบ แต่ละที...ทอดถอนใจ

แม้วันนี้ อุปสรรค ยังขวางกั้น

จะฝ่าฟัน ข้ามผ่าน ไปให้ได้

ถึงท้อบ้าง เพื่อความฝัน อันยาวไกล

ฉันจะไม่ ยอมแพ้ อย่างแน่นอน

...ฟิสิกส์ลายกนก...
สิงหาคม 2552