วันพุธที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

พ่อของแผ่นดิน

ธ สถิตเหนือดวงใจไทยทั้งชาติ
ธ ทรงเป็นมหาราชผู้ยิ่งใหญ่
ทศพิธราชธรรมหนุนนำไทย
ทรงครองใจทวยราษฎร์ทั่วแผ่นดิน

กี่โครงการที่ทรงดำรินั้น
ได้สร้างฝันแก่ชาวไทยในทุกถิ่น
กี่หยดหยาดพระเสโทที่หลั่งริน
ชุบชีวินปวงประชาฝ่าความจน

หกสิบปีที่พระองค์ทรงครองราชย์
ทรงนำชาติก้าวผ่านความหมองหม่น
เศรษฐกิจพอเพียงเลี้ยงชีพตน
พระบารมีล้นพ้นจะเปรียบปาน

ทรงทำนุบำรุงพระศาสนา
คือธรรมราชาโลกเล่าขาน
ทั้งหญ้าแฝกฝนเทียมเปี่ยมผลงาน
พระบาทผ่านทั่วแคว้นแผ่นดินไทย

ธ ทรงเป็น“พ่อหลวง”ของปวงราษฎร์
คือจอมปราชญ์คือกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่
คือวีรบุรุษผู้เกรียงไกร
ขัตติยะภูวไนย“ภูมิพล”

ปณิธาน"มหา"

ข้าพเจ้าพเนจรทั่วทุกที่
เขียนกวีขับบทเพลงบรรเลงขาน
ณ วันนี้มีโอกาสได้พบพาน
ฟ้าบันดาลเจอะสหายผู้รู้ใจ

ที่ผ่านมาหายากนักเพื่อนเอ๋ย
ที่ผ่านเลยเคยมีสักคนไหม
ขับบทกลอนกับข้าอย่างเข้าใจ
ร่ำเมรัยเลิศรส-ซดน้ำชา

เฝ้าคิดถึงมิตรภาพที่มีให้
แม้ข้องใจเหตุใดเรียกมหา?
ถึงเลยล่วงผันผ่านกาลเวลา
ความรู้สึกในใจข้ามิเสื่อมคลาย

มาเถิดเพื่อนพี่น้องร่วมทางฝัน
สู้ฝ่าฟันเคียงข้างมิห่างหาย
ไอ้"มหา"คนนี้ขอยอมตาย
เพื่อหยดหมึกหยาดสุดท้าย...แด่วรรณกรรม