ข้าพเจ้าพเนจรทั่วทุกที่
เขียนกวีขับบทเพลงบรรเลงขาน
ณ วันนี้มีโอกาสได้พบพาน
ฟ้าบันดาลเจอะสหายผู้รู้ใจ
ที่ผ่านมาหายากนักเพื่อนเอ๋ย
ที่ผ่านเลยเคยมีสักคนไหม
ขับบทกลอนกับข้าอย่างเข้าใจ
ร่ำเมรัยเลิศรส-ซดน้ำชา
เฝ้าคิดถึงมิตรภาพที่มีให้
แม้ข้องใจเหตุใดเรียกมหา?
ถึงเลยล่วงผันผ่านกาลเวลา
ความรู้สึกในใจข้ามิเสื่อมคลาย
มาเถิดเพื่อนพี่น้องร่วมทางฝัน
สู้ฝ่าฟันเคียงข้างมิห่างหาย
ไอ้"มหา"คนนี้ขอยอมตาย
เพื่อหยดหมึกหยาดสุดท้าย...แด่วรรณกรรม
วันพุธที่ 25 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น