“ดอกเอื้องยังงามในใจเสมอ”

ดอกเอื้อง...เคยแซมที่หูเจ้า
อ้ายยังเฝ้าครวญคิดถวิลหา
เสียงสะล้อดังแว่วแผ่วลมมา
หยาดน้ำตารินไหลใจคำนึง

ภาพเจ้า...ที่นั่งปั่นฝ้าย
วันอ้าย...ไปแอ่วหายังคิดถึง
อ้ายขับซอเจ้าสาวไหม...ช่างหวานซึ้ง
เสียงดีดซึงดังแว่วแผ่วกังวาน

เคยคู่เคียงปล่อยโคมขึ้นสู่ฟ้า
แววตา...คู่นั้นหยาดหยดหวาน
แต่เป็นเพียงภาพเก่าในวันวาน
กาลเวลาผันผ่าน…‘เจ้าเปลี่ยนไป’

แลเห็นกลองสะบัดชัยใจอ้ายเศร้า
บ่รู้เจ้าวันนี้อยู่ที่ไหน
แม้วันนี้สองเราร้างห่างไกล
แต่ดอกเอื้องในดวงใจยังเบ่งบาน





สุรพันธุ์ สมสีดา
03 ต.ค. 2552